तोरणागड (प्रचंडगड) भ्रमंती

 *23Nov2020*

*तोरणागड (प्रचंडगड) भ्रमंती*

लॉकडाऊनमुळे पुढे ढकललेल्या गोष्टींच्या यादीमध्ये 'तोरणागड' भ्रमंती सुद्धा राहिलं होतं ते आज योग जुळून आल्याने पूर्ण झालं. सकाळी ७ ला पल्लवी(माझी पत्नी), सिद्धार्थ, पार्थ (माझी मुलं), अक्षय (पार्थचा मित्र) आणि त्याची आई असे सहाजण झायलो मधून गडाकडे निघालो. 'पाबे' घाटामध्ये रस्ता दुरुस्तीचं काम चालू असल्याची माहिती मिळाल्याने रा.म. 4 मार्गे नसरापूर, विंझर, दापोडे, करत वेल्हे गावात गडाच्या पायथ्याशी ९ ला पोचलो. गाडी अजून थोडी वर चढू शकते हे समजल्यावर जिथे रस्ता संपतो तिथपर्यंत नेली.

समोर पाहिलं तर तो रांगडा, एका नजरेत न मावणारा प्रचंडगड पाहून क्षणभर अवाक झालो आणि मनोमन नमस्कार केला. मुलांनी तर पळायलाच सुरवात केली.

थोडं अंतर चढल्यावर एका औदुंबराच्या झाडाजवळ थोडा वेळ बसून पुन्हा पदभ्रमण चालू केलं.

गडावरून काहीजण उतरताना दिसले त्यातल्या एका जोडप्याला 'गडावर जायला कधी सुरुवात केली?' असं विचारल्यावर ते म्हणाले "अर्ध्या तासापूर्वीच. वरती जाऊ नका फार अवघड आहे गड. पुढे जवळपास ९० अंशातले कडे आहेत. त्यातल्या त्यात महिलांना तर फारच कठीण आहे" असं म्हटल्यावर दोघींचा थोडा वेळ मूड बदलला.

पण थोडं थांबत का होईना गड चढायचाच ह्या त्यांच्या निर्धाराने मलाही बरं वाटलं. गड चढताना त्याच्यातील प्रचंडता जाणवते. एका बाजूला खोल दरी तर दुसऱ्या बाजूला उंच कडे. दुसऱ्या एका बाजूला अतिशय सुंदर दिसणारं गुंजवणे धरण. तोरणा निसर्गाच्या कुशीत अगदी राजबिंडा दिसतो.

काही अंतर चालून गेल्यावर थोडं थांबत, थोडं बसत छोटे छोटे टप्पे पार करत रेलिंगजवळ पोचलो. मग रेलिंगचा आधार असल्याने सर्वांचा आत्मविश्वास वाढला. पुढं वानरसेना दिसली, ती निरुपद्रवी असल्याने मजा आली. थोडं अंतर गेल्यावर गडाचं प्रवेशद्वार 'बिनी' दरवाजाजवळ पोचलो.

ताक विकणारी एक मावशी आमची जणू वाटच पाहत होती. थंडगार ताक पिताना तिने गडावरची माहिती दिली.

तिच्या माहितीप्रमाणे बुधला माची करणं अवघडही होतं आणि भरपूर वेळही गेला असता त्यामुळे तो प्लॅन आम्ही रद्द केला. आम्ही मग मेंगाई देवीचं दर्शन घेऊन तिथून जवळच असलेल्या महादेवाच्या एका मंदिरात दर्शन घेऊन तिथे जवळच जेवण केलं. घरून मुद्दामच पिठलं-भाकरी, तेल-तिखट, बटाट्याची भाजी, लसणाची चटणी आणि दिवाळीचा थोडा फराळ आणला होता. गडावर कुठेही पिण्यासाठी पाणी नव्हतं पण मावशींनी आम्हाला ते दिलं, खूप उपकृत झाल्यासारखं वाटलं. मग मावशींनाही आमच्यासोबतच जेवण करायचा आग्रह केला. सर्वांनी मिळून यथेच्छ ताव मारल्यावर मग थोडा वेळ आराम करून झुंजार माचीच्या दिशेने कूच केलं.

जवळच असलेला उंच झेंडा दिसला जो आम्हाला गडाच्या पायथ्यापासूनच हात हलवून "वर या" असं आनंदाने सांगत होता. त्याच्याजवळ जाऊन फोटोसेशन झालं. मग जवळ असलेल्या लोखंडी शिडीने खाली उतरून झुंजार माचीकडे निघालो. पुढे एक छोटं भुयार लागलं तिथून फक्त मान खाली करूनच नाही तर अगदी बसत बसतच बाहेर यावं लागलं. मनात विचार आला "राजांनी भल्या-भल्यांच्या माना तुकवल्या आणि ह्या गडाची प्रचंडता पाहून आपलीही मान आनंदाने, आदराने, भक्तिभावाने झुकली जाते." पुढे रॉक-क्लाइंबिंग चा अनुभव देणारे दोन छोटे कडे उतरून अखेर झुंजार माचीजवळ पोचलो. तिथला फडकणारा झेंडा पाहून अंगावर शहारा आला नाही तरच नवल..!

गडावर सोमवारी गेल्याने अजिबातच गर्दी नव्हती. भरदिवसा रातकिड्यांनाही किर्र-किर्र करायला लावणारी निरव शांतता होती. समोर फडकणारा झेंडा आणि बाजूने दरीतून येणारा घों-घों वारा. निसर्गाच्या ह्या आविष्काराला आणि राजांना मनोमन नमस्कार करून आम्ही सर्वजण परतीच्या मार्गाला लागलो. गडावरून पायथ्याला ६ ला पोचलो. तिथून घरी यायला ८ वाजले. गड फिरून आल्यावर सर्वजण इतके आनंदित होतो की आपले पाय दुखतायत हे कळायला दुसरा दिवस उजडावा लागला.

ह्या निमित्ताने एक गोष्ट प्रकर्षाने जाणवली.
दुर्ग-भ्रमंती हा विषय शाळेतील अभ्यासक्रमात असावा. काही कारणाने ते शक्य नसेल तर शाळांनी हा विषय ह्यातील तज्ञ लोकांकडे आऊटसोर्स करावा. मुलांना घडवण्यात दुर्गभ्रमंतीचा एक महत्वाचा वाटा नक्की असू शकतो. असा एक पक्का समज झालाय.

how to study

tips to study-

1.always be fresh 2.clean your study table3.write notes and points4.focus on  reading5.aviod playing games,sleeping6.follow proper time to study7.use your creativity8.test what you study 9.keep a dictionary10.have a habit to study for 2-3hrs

Eye Opener - Facts about Edible Oil

Hi Friends,
     Would encourage you to use only a wood pressed oil (a,k,a, cold pressed oil) as edible oil for the following reasons.

One day on the internet I was just helping my son to get some information about the pollution. While surfing somehow I came across one interesting link regarding food adulteration. I was horrified to see that the information was regarding the adulteration done in the edible oils especially in India.
Would highlight some of the info on these links. If more interested you can go through these links mentioned in the references section of this article.

• Groundnut cost in India is approx. inr 80/- per kg. It takes 2.5Kg of groundnut to extract 1 litre oil if you use a plain oil extraction method. However the commercial oil is available at inr 140/- per litre. Stumbled...? How come is this possible..?? Let's say even if the wholesale rate of groundnut is inr 50/- per kg. , still the oil price is not justified if you do a simple maths. This is because of the oil adulteration. (Some people may say that the byproduct or the cake remained while extracting the oil is sold. But still looking at the other overheads such as packaging, electricity, labour there's  a mismatch between the cost of the raw material and the selling price of oil and cake).                                                                                                           
•  A mineral oil (also sometimes referred to as 'paraffin liquid') is a major contributor of this adulteration. This oil is imported in India in abundance and at a dirt cheap rate.                           
• There is no evidence of ailment found because of mineral oil being added to the edible oil, although the sources say that its derivatives contain carcinogen (cancer causing) materials.         
• It is well known fact that there is a huge gap between supply and demand as far as pure, natural oil production and consumption is concerned because of the size of population. However anything that could be harmful to health should never be supported.                                              
• Broadly, there are three qualities of edible oils getting produced.
1. Very High Quality - produced on wooden machines (cold pressed oil) where all the nutrient, proteins are intact in the oil. No preservatives are added.                                       
2. Medium Quality - produced on metal machines where the nutrient, proteins may get lost because of the high temperature. However at least there is no adulteration, no preservatives addition.                                                                                                            
3. Low Quality - produced on metal machines where the nutrient, proteins are lost because of the high temperature around 250 degrees celsius. Also the processing is carried out which includes the addition of preservatives to increase the shelf life.                                            References -

1. http://www.thehindubusinessline.com/2004/10/27/stories/2004102700451200.htm
2. http://timesofindia.indiatimes.com/life-style/health-fitness/health-news/Loose-edible-oil-adulterated-Study/articleshow/52669268.cms
3. https://www.youtube.com/watch?v=sc1v_8vrddI
4. https://experiencelife.com/article/all-about-oils/
5. https://www.youtube.com/watch?v=wLSYHzuVv78

My Mission

|| Mission of Life ||

While passing through different stages of life, at some point of time you start thinking "Is this really what I want to achieve?".
The momentary answer might be 'Yes' based on the situation. But if we really ask ourselves,

"What is the mission of my life?"

Then mostly we would be clueless. Why?

In todays rat-race, we hardly get any time to think or rather don't even think of what is our real goal. The primary reason is the endless needs which we have to fulfill. Some are necessities, natural while most of these are "created" by ourselves to withstand the pressure applied by society. Money, assets, fame, fulfilling the parent's dreams, provisioning the children's future and the list goes on...!!

It's good to that God hasn't created an endless life. The "age"ing matters. At some stage We tend to find ourselves less efficient and time to retire. Retire from almost every thing. In the evening of our life we feel that we missed something. What's that? We start thinking on how to fill up the voids, the empty space in our life thereby either doing some social activities or spending time with God. We try to find out the ways that would make our life "complete" in true sense.

More or less this happens with almoste every soul. If this is going to happen with each one of us, then why not to start it ahead in time?
How?

At the age when we are in the middle of our life span, say in the early 40's, if we start putting atleast some efforts in any social activities, we feel really proud of ourselves. If we make constant and continuous efforts, it becomes a habbit and soon a part of our life. If we have to start in this direction, we have to first freeup our mind which is bogged down with different responsibilities. It's certainly not running away from your duties. But to think atleast for some time that you have fulfilled all your commitments successfully and that you absolutely don't have anything on your plate. This is the stage where we can think of others who are lagging behind us in all sense.. finance, education and even struggling with basic needs. How to help them to grow up..and give them the skills necessary to face the problems in life.? Some of us could think of helping them financially. This is certainly of great help. But we have to provide them the skills, intellects to use, handle the instruments and not only the instruments.

It makes us proud to live in the country that is doing a very good progress but at the same time it makes us nervous by learning a fact that in the same country the people are still suiciding because of poverty, debt.

Currently, there are drives to make the cities smart, to make the better life of urbans and to open up the hundreds of thousands of jobs in urban areas thereby providing a quality infrastructure.
But the real need is to give the work to the hands in the rural areas. We have to think of all the opportunities to create more work in villages rather than asking them to migrate. If you look at the stages of transforming any village into city, the work, jobs is the base. The infrastructure, developments automatically follows once the money starts flowing in. The real need is to have willingness and the mindset to dream and get convicted that this can happen. This would not only help to create the even distribution of manpower, energy, other resources but also to have the meaningful life.

Baapu

|| बापू ||
एका गावात एक बाई राहत होती. किराणा-मालाचे दुकान चालवून ती गुजराण करायची. तिला एक मुलगा होता, 'बापू'. तिचे आणि तिच्या नवर्याचे फारसे पटत नसल्यामुळे ते वेगळे राहत होते. तल्लख बुद्धीमुळे बापू इतर मुलांपेक्षा वेगळा वाटायचा. ८ वर्षांचा बापू एक दिवस बापाला शोधायला म्हणून रेल्वेमध्ये बसला ते त्याने थेठ पुणेच गाठले. इकडे त्याची आई खूप घाबरली. गावातले एकमेव मास्तर, जाधव गुरुजींनी बापूला यशस्वीरीत्या शोधून दिले. "परत असा न सांगता गेलास tar तंगडे तोडीन..!", आईने बापूला दरडावले.
हायस्कूलचे शिक्षण घ्यायला बापूला बरीच मेहनत करावी लागे. गावाबाहेरचे एकापाठोपाठ एक दिसणारे तीन डोंगर जणू काही त्याचे स्वागत करायलाच उभे होते. तीनही डोंगर पार करून कराडला पायी जायचे. परिस्थितीमुळे बापूला त्याची सवय झालेली.
शाळेला सुट्टी लागली की वरवनला चुलत मामाकडे तेलाच्या घाण्यावर काम करायचा. एवढ्याश्या वयात त्याला आलेली समज आणि एकूणच अभ्यासातालीही विशेष चमक पाहून त्याच्या आईला त्याचा प्रचंड अभिमान वाटे.
सातार्यात मेट्रिक पूर्ण केल्यावर बापूने आय टी आय केला. जिल्ह्यात तिसरा आला. आईला आभाळ ठेंगणे झाले. नोकरी शोधात बापूने पुणे गाठले.
"वजन कमी भरतंय तुझे, ह्यावेळी तुझी भरती होणे कठीण आहे", कंपनीच्या जोशी साहेबांनी बापूला सुनावले. "साहेब, प्लीज त्याला एक संधी द्या, तो खूप हुशार आहे.", मोहनने त्याच्या प्रिय मित्रासाठी कळकळीची विनंती केली. "मोहन, मलाही कंपनीची काही बंधने आहेत, नियम आहेत. पण ठीक आहे, एक महिन्यानंतर जर का ह्याचे वजन योग्य भरले नाही, तर मी काही करू शकत नाही". जोशीसाहेब कंपनीमधून बाहेर पडता-पडता बोलले. "ती जबाबदारी माझी साहेब", मोहन
एकाही क्षणाचा विलंब न करता उत्तरला. बापू आणि मोहन जिवलग मित्र झाले नसते तरच नवल..!!
"बापूला नोकरी लागलीये, आता त्याचे लग्न करावे म्हणतीये", आई तिच्या भावाजवळ बोलली. "शेजारच्याच गावातले एक चांगले स्थळ आहे..!", मामाने त्याची पिशवी खांद्याला लावत म्हटले. "आत्ता जातो, आणि काय ते ठरवूनच येतो".
बापूला त्याच्या होणार्या पत्नीचा चेहरा दिसला तो थेट लग्नातच. लग्न झाल्यावर दोघेही पुण्याला आले.
काही वर्ष लोटली. कमिन्स कंपनीमुळे बापू त्याची आर्थिक गणिते सहज सोडवू शकला. पुढे त्याला तीन अपत्ये झाली. तिघांची शिक्षणे त्याने व्यवस्थित पूर्ण केली. पुढे प्रत्येकाचे लग्नही थाटामाटात लावून दिले.
काही वर्षांनी बापू 'आजोबा' झाला. बापू आता रिटायर झालाय. त्याची मुलेही व्यवस्थित मार्गी लागल्यामुळे
त्याला आता कसलीही चिंता नाही. सकाळी आणि संध्याकाळी २-३ कि.मी. चालत जाणे, मित्रांना भेटणे, संध्याकाळी नातवंडांबरोबर खेळायचे, घरच्या कामात बायकोला भरपूर मदत करायची, अशी त्याची दिनचर्या चालू आहे. तो खूप धार्मिक वगैरे नाही. खोटे व्यवहार करणे, स्वार्थासाठी एखाद्याच्या पुढे-पुढे करणे ह्याबद्दल त्याला प्रचंड तिटकारा आहे.
वयोमानामुळे तो बराचसा मृदू वाटत असला तरीही त्याचे विचार, मते अजूनही पूर्वी इतकीच परखड, स्पष्ट आहेत.

कीड़े

Sanjivani

I was born & brought up in a very good, cultured family.
Most of the wishes I had, came to my way fortunately easily.
Let it be getting an admission to a college, grabbing a job with handsome salary, wife, 2 children or even a car for that matter.
Everything luxurious..!!! Is this the only I had dreamt of ???

The mind is like a half-empty glass, always desires something more..!
What else is remained..??
One day while being alone, all of a sudden I realized that I am not skillful in any of the arts...!!!
Husshhhh....! Got happy that atlast I got something that might fill up my glass of empty mind...!
I started recollecting that 'tabla' was one of the instruments which I was passionate about in childhood..!

I had forgotten it while running a rat-race in life. I did not want my son to make the same mistake..!
I joined a Tabla class to accompany Sid (Siddharth, my elder son).
His initial disliking, crying would have made me nervous.
But I was firm on my decision. He started getting an interest once he learnt about the basic beats, rythm.
Swapnali (my niece) received a harmonium as a gift on her 10th birthday. Dada (my elder brother) thought why not to have a Tabla
for Sid. He did it as per his wish and Sid overjoyed after getting a Tabla on his 6th birthday.
It was like a treat for me too, as I was about to get a chance to play Tabla at my own time.

I searched for the cds on Tabla training, but could not found the worth one. Did some net-surfing and found good clips on youtube.
With the help of these clips and the basic beats, I started playing a Tabla, getting my empty mind filled up with joy..!

Whenever I feel down, dipressed, nervous this art works really like a Sanjivani for me..!!!
Thanks Dada..!